Hèhè, anderhalve week thuis en eindelijk een beetje aan het
wennen. Ik heb afgelopen week genoeg tijd gehad om al mijn foto’s uit te
zoeken. Het eerste fotoalbum dat aan de beurt was: Onze trip naar het National
Park Skuleskogen. Rox en ik wilden sinds het zien van de clip van Ylvis “The
cabin” ook een poging wagen om te overleven in een echte Zweedse cabin zonder
stromend water en elektriciteit.
Samen met Roxan, Sara (onze vriendin uit Finland), Björn en zijn
vriend Sebastiaan (allebei uit Duitsland) hadden we een auto gehuurd bij “Rent
a Wreck”. Rond een uur of 10 spraken we af bij de supermark om inkopen te doen
met z’n allen en Björn ging daarna de auto ophalen bij de verhuurder. Half 12
waren we ein-de-lijk vertrokken en reden we 2 uurtjes naar het zuiden richting
National Park Skuleskogen! Toen we aankwamen bij het park (niet dankzij het
richtingsgevoel van onze mannen) konden we nog even piesen op een normale wc en
daarna begonnen we aan ons hiking avontuur. We hadden een route uitgekozen van 10 km met aan het eind een
cabin waarin we zouden slapen die avond. Nou is 10 km niet zo heel ver
wandelen, maar we moesten niet vergeten dat het wel bergje op, bergje af was!
We hebben heel veel mooie plekken gezien en we hebben een paar keer een pauze
gehouden om even op adem te komen en even bij te tanken. Mijn fotocamera
maakten overuren! Rond een uur of half 8 kwamen we aan bij de cabin waar we van
plan waren om te slapen en toen Sara en ik de cabin zagen waren we toch wel
blij want we waren heel moe. Ze vroeg nog voor de grap aan me wat ik zou doen
als bleek dat er al mensen waren in die cabin. Nou, ik zou in tranen
uitbarsten, grapte ik… EN JA HOOR, de cabin was bezet!!! We besloten om hier te
BBQen want we hadden allemaal honger en Björn vond het ook een geschikt moment
om een verfrissende duik te nemen. Hierna zijn we verder gewandeld naar de
volgende cabins op de route.
De eerste die we tegen kwamen was na ongeveer een uurtje
wandelen, maar het was een 4 persoons en we waren met z’n 5en, dus besloten we
verder te wandelen naar de volgende (en laatste) cabin. Deze was maar een
kwartiertje verderop dus dat was niet zo erg. Maar ja, ons zou ons niet zijn
als er weer wat fout zou zijn: deze 8 persoons was ook al bezet! De mensen
waren er niet dus hebben we maar een matras van ze gepikt en meegenomen naar de
andere cabin zodat we in ieder geval een slaapplek hadden voor iedereen. poepoe,
10 uur s’avonds en eindelijk een cabin!
Nadat we de houtkachel hadden opgestookt zijn we bij het
strand gaan kijken naar de midnight sun. De lucht was zo mooi en helemaal met
het landschap die we daar zagen was het echt adembenemend! Toen we onze
self-reflection sessie hadden afgerond, (waar zie jij jezelf in 10 jaar etc?) was
het tijd voor een slokkie van Björns veldfles en vonden we het tijd om naar de
cabin te gaan in de hoop dat die nog niet was afgefikt door de houtkachel. Hier
hebben we hints, wie ben ik, en ezelen gespeeld. Mijn god, wat heb ik gelachen!
Toen het tijd was om naar bed te gaan dook iedereen onder de
wol en stond er nog een iemand in het woongedeelte, en dat is maar goed geweest
ook. Één van de waxinelicht houders barste waardoor er BRANDEND kaarsvet over
de houten tafel terecht kwam! Iedereen gillend, rennend en spingend in paniek,
behalve onze ijzere Roxie. Roxie schoof het het waxinelichthoudertje op een
stoel en sodemieterde alles naar buiten, zo opgeruimd staat netjes! Ik heb die
nacht bijna geen oog dicht kunnen doen, maar goed zo houden we het wel weer
spannend hè?
De volgende ochtend werd ik als een ijspegel wakker en ben
ik mijn tanden gaan poetsen bij het meer. We hebben heerlijk ontbeten in de zon
en rond 11 uur gingen we weg uit de cabin om weer terug te lopen naar de auto. Onderweg
zijn we nog een keer verkeerd gelopen, waardoor we een uur extra moesten lopen.
Iedereen z’n enkels en knieën begonnen het een beetje te begeven halverwege dus
hadden we een pauze ingelast om eens lekker te BBQen. Hierna hoefden we nog
maar anderhalf uur te wandelen naar de auto. Toen we aankwamen bij de auto,
bleek dat Björn het bordje van het parkeervoorbeeld niet had gezien want we
stonden overdwars geparkeerd, haha.
Het was een geweldige ervaring met geweldige mensen. Ik ben
super trots op ons dat we zo ver hebben gewandeld. We hebben super mooie natuur
gezien en van elkaar kunnen genieten. Het was helemaal top!
